Η γαλήνια ομορφιά των Σποράδων.
Η Αλόννησος είναι η πιο ήσυχη από τις Σποράδες. Μπορεί να θεωρείται από πολύ κόσμο «ζευγαρονήσι». Έχει όμως κάτι για όλους –εκτός από ρομαντικά ηλιοβασιλέματα, που ναι εντάξει, τα έχει κι αυτά: Υπέροχες παραλίες με κρυστάλλινα νερά. Γραφικά χωριουδάκια. Καλά σηματοδοτημένα μονοπάτια που θα ενθουσιάσουν τους λάτρεις της πεζοπορίας. Κουζίνα να γλείφεις τα δάχτυλά σου (είπε κανείς «τόνος Αλοννήσου»;). Και το σπουδαιότερο Θαλάσσιο Πάρκο της Ελλάδας, αν όχι και ολόκληρης της Ευρώπης, έξω από την πόρτα της. Σε πέντε περίπου ώρες θα φτάσετε από τον Βόλο ή τον Άγιο Κωνσταντίνο σε αυτόν τον μικρό νησιωτικό παράδεισο.
Τα χωριά της Αλοννήσου.
Ο μεγαλύτερος οικισμός και λιμάνι του νησιού λέγεται Πατητήρι, είναι ολοζώντανος και πολύχρωμος, αν και σαφώς λιγότερο γραφικός από την Χώρα. Εδώ θα βρείτε το κέντρο ενημέρωσης για τους αξιαγάπητους κατοίκους του θαλάσσιου πάρκου, τις φώκιες Monachus Monachus, εδώ θα βολτάρετε στη γραφική προκυμαία, και από εδώ επίσης θα πάρετε το καΐκι για τις παραλίες που δεν προσεγγίζονται οδικώς.
Η παλιά πρωτεύουσα του νησιού, η Χώρα ή Αλόννησος, μπορεί να αριθμεί σήμερα ελάχιστους κατοίκους, είναι όμως σίγουρα το γραφικότερο από τα χωριά του. Τα πλακόστρωτα καλντερίμια της κάνουν ζιγκ-ζαγκ ανάμεσα σε χαμηλά σπιτάκια σκεπασμένα με κεραμίδια, που προσθέτουν κόκκινες πινελιές στο κατά τα άλλα καταπράσινο τοπίο της. Η θέα στην θάλασσα είναι φαντασμαγορική σχεδόν από κάθε γωνιά, καθότι το Παλιό Χωριό (όπως αποκαλούν την Χώρα οι ντόπιοι) είναι χτισμένο σαν μπαλκονάκι που κρέμεται από την πλαγιά του βουνού.
Τα υπόλοιπα, λιλιπούτεια χωριουδάκια του νησιού είναι χτισμένα στην ακτογραμμή του: Τα γραφικά ψαροχώρια Λιμανάκι και Στενή Βάλα, η Βότση με τον λαβύρινθο από σοκάκια που καταλήγουν στο ημικυκλικό λιμανάκι της, και ο Ρουσούμ Γιαλός, τόσο δίπλα στο Πατητήρι που μοιάζει σαν φυσική προέκτασή του.
Τι αξίζει στην Αλόννησο.
Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου
Το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου: Το μεγαλύτερο θαλάσσιο πάρκο της Ευρώπης, και το πρώτο της Ελλάδας, είναι το «σπίτι» της μεσογειακής φώκιας Monachus Monachus, που κολυμπάει στα νερά του αποφεύγοντας τους ανθρώπους γιατί το όνομά της δεν είναι καθόλου τυχαίο. Αυτό, βέβαια, δεν πρέπει να σας αποθαρρύνει από το να δοκιμάσετε την τύχη σας για μια σπάνια συνάντηση μαζί της, με τα καΐκια που αναχωρούν καθημερινά από το Πατητήρι για μια ημερήσια εκδρομή-ξενάγηση στο πάρκο, το οποίο περιλαμβάνει εκτός από την Αλόννησο έξι ακόμα νησάκια και 22 βραχονησίδες. Πολλά από αυτά έχουν, εκτός από οικολογικό, και αρχαιολογικό ενδιαφέρον.
Το Μουσείο Αλοννήσου: Οι Αλοννησιώτες, λέει, δεν ήταν πάντα ψαράδες. Όσοι δεν ήταν γεωργοί ήταν, βασικά, πειρατές –το πέλαγός τους προσφέρεται, με τόσα μικρά νησάκια και κρυψώνες, και η πειρατεία άνθιζε εδώ από τον 16ο έως τον 19ο αιώνα. Αυτή την ιστορία διηγείται το Μουσείο Αλοννήσου, το μοναδικό στην ουσία μουσείο πειρατείας στο Αιγαίο, με εκθέματα που περιλαμβάνουν άγκυρες για ρεσάλτο, πειρατικά τρομπόνια, χειροπέδες για τους σκλάβους στο αμπάρι και άλλα αντικείμενα που έχεις δει μόνο σε ταινίες. Παρ’ όλο, βέβαια, που το πειρατικό του τμήμα συγκεντρώνει επάνω του τα φώτα της δημοσιότητας, το ενδιαφέρον αυτό μουσείο στο Πατητήρι έχει και μια από τις μεγαλύτερες συλλογές ενάλιων αρχαιοτήτων στην Ελλάδα, και λαογραφικό τμήμα, με παραδοσιακές φορεσιές, εργαλεία και αντικείμενα καθημερινής χρήσης.
Τα μονοπάτια: Ένα δίκτυο καλά σηματοδοτημένων μονοπατιών συνδέει μεταξύ τους τα χωριά και τις παραλίες της Αλοννήσου, σκαρφαλώνει τις βουνοκορφές της (η ψηλότερη, το Κουβούλι, έχει ύψος 475 μέτρα) περνά μέσα από ρέματα και δάση, διανύοντας διαδρομές ιδανικές τόσο για αρχάριους όσο και για προχωρημένους πεζοπόρους. Η συντομότερη διαδρομή που μπορείτε να κάνετε είναι μια ευχάριστη μισάωρη βόλτα, η μεγαλύτερη ένα περιπατητικό έπος επτά ωρών. Στα «οπωσδήποτε» σημειώστε την κατάβαση από την Παλιά Αλόννησο στο Πατητήρι μέσα από το παλιό καλντερίμι (μιάμιση περίπου ώρα πήγαινε-έλα), και την 45λεπτη διαδρομή από την Παλιά Αλόννησο ως το Καλόβουλο, το νότιο ακρωτήρι του νησιού, που αξίζει να την προγραμματίσετε για αργά το απόγευμα, για να δείτε από εδώ το καταπληκτικό ηλιοβασίλεμα.
Οι καλύτερες παραλίες στην Αλόννησο.
Ο Άγιος Δημήτριος: Μακράν η εντυπωσιακότερη παραλία του νησιού, είναι μια ολόλευκη, καμπυλωτή λωρίδα στεριάς που αγκαλιάζει τα απόλυτα τιρκουάζ νερά του θαλάσσιου στενού που χωρίζει την Αλόννησο από το ακατοίκητο νησάκι της Περιστέρας. Είναι βοτσαλωτή και οργανωμένη, με ξαπλώστρες και ομπρέλες, έχει εύκολη πρόσβαση από τον δρόμο και κρυστάλλινα νερά.
Η παραλία Μηλιά
Η Μηλιά: Πεύκα που φτάνουν ως το κύμα, νερά τόσο πράσινα που μοιάζουν ψεύτικα, λευκά βότσαλα έξω και απαλή άμμος μέσα στο νερό. Η Μηλιά είναι οργανωμένη με ξαπλώστρες και ομπρέλες, έχει όμως και ελεύθερα τμήματα. Είναι εύκολα προσβάσιμη από τον δρόμο.
Το Κοκκινόκαστρο: Ένα γιγάντιος, βαθυκόκκινος βράχος βουτά στα νερά της, κάνοντας το τοπίο της παραλίας εντυπωσιακό. Το Κοκκινόκαστρο είναι οργανωμένο, έχει οδική πρόσβαση (αφού αφήσετε το αυτοκίνητο κατεβαίνετε λίγα σκαλάκια) μεγάλα λευκά βότσαλα και νερά να τα πιείς στο ποτήρι. Στο νησάκι απέναντι από την παραλία, που λέγεται Κοκκινονήσι, φτάνουν κολυμπώντας οι αθλητικότεροι εξ ημών.
Ο Λεφτός Γιαλός: Βοτσαλωτή και οργανωμένη παραλία, με εκπληκτικά γαλαζοπράσινα νερά και εύκολη οδική πρόσβαση. Ιδανική για όσους αγαπούν την εξερεύνηση του βυθού (φέρτε μαζί σας μάσκα) αλλά όχι για οικογένειες με μικρά παιδιά, που μπορεί να χτυπήσουν στις πέτρες μέσα στο νερό.
Η Χρυσή Μηλιά: Σπάνιο θέαμα η αμμουδιά στο νησί. Η Χρυσή Μηλιά, πολύ κοντά στο Κοκκινόκαστρο, είναι οργανωμένη με ξαπλώστρες και ομπρέλες, έχει ρηχά νερά ό,τι πρέπει για πιτσιρίκια, και χρυσαφένια αμμουδιά που της χάρισε το όνομά της.
Οι Σπαρτίνες: Η αγαπημένη παραλία των γυμνιστών, είναι προσβάσιμη από μονοπάτι (ή με το καραβάκι) έχει εκπληκτικά κρυστάλλινα νερά, λευκό βοτσαλάκι και εντυπωσιακά κάθετα βράχια καλυμμένα από πυκνή βλάστηση να την πλαισιώνουν. Δεν έχει καμία απολύτως οργάνωση, πράγμα που την καθιστά ιδανική για ερημίτες.
Ο Μικρός και ο Μεγάλος Μουρτιάς: Δύο νότιες, απάνεμες παραλίες, η μια δίπλα στην άλλη. Ο Μικρός Μουρτιάς είναι ο αγαπημένος των ερημιτών, χωρίς καμία απολύτως οργάνωση, με βότσαλο και κρυστάλλινα νερά, και σχετικά δύσκολη πρόσβαση από χωματόδρομο. Ο Μεγάλος Μουρτιάς είναι εύκολα προσβάσιμος, έχει βότσαλο έξω και άμμο μέσα στο νερό, και είναι οργανωμένος, με ξαπλώστρες και ομπρέλες. Από την άκρη του ξεκινά μονοπάτι που σας φέρνει στην υπέροχη, ερημική παραλία Βύθισμα –που δεν είναι προσβάσιμη αλλιώς.
